Diament czy brylant?

Diament czy brylant to pytanie często słyszymy w naszym salonie. Podczas zakupu pierścionka zaręczynowego klienci pytają nas o różnicę pomiędzy diamentem a brylantem. Czy to ten sam kamień, czy dwa różne? Jaka jest między nimi różnica? Co wybrać? Często też w naszej pracy spotykamy się z używaniem wymiennie nazw „brylant” i „diament”, jako synonimów. Dlatego wychodzimy naprzeciw oczekiwaniom i wyjaśniamy. Mamy nadzieję, że po lekturze tego artykułu wszystko będzie jasne, a wybór pierścionka zaręczynowego stanie się łatwiejszy.

Diament to nazwa nieoszlifowanego kamienia szlachetnego, który naturalnie występuje w przyrodzie.

Jest najtwardszym minerałem występującym na ziemi, a jedynym materiałem zdolnym do zadrapania diamentu jest tylko inny diament! Ta najwyższa twardość sprawiła, że do połowy XVI w. nie potrafiono sobie poradzić ze szlifowaniem diamentów. Nazwa diament, która wywodzi się od greckiego słowa „adamas” oznacza niezniszczalny, niepokonany i właśnie odnosi się do wyjątkowej twardości tego kamienia.

Diamenty krystalizują się na dużych głębokościach ok. 200 km pod powierzchnią ziemi, w temperaturze powyżej 1000°C i ciśnieniu ok. kilku Mpa (megapaskali). Pod względem mineralogicznym diament jest czystym węglem. Charakteryzuje się różnorodnością w kształtach. Występuje najczęściej pod postacią ośmiościanów, rzadziej czterościanów, sześciościanów i dwunastościanów. Naturalnie posiada matową powierzchnię i słaby połysk. Dopiero odpowiednia obróbka diamentu wydobywa z niego niepowtarzalny blask i ogień.

Początki sztuki szlifowania diamentów sięgają czasów antycznych. Szlif brylantowy został wymyślony w XVII w. Przez weneckiego szlifierza Vincenzio Peruzzi. Od XVII w. prowadzono badania nad jego udoskonaleniem. I tak w XX w. przeprowadzono odpowiednie obliczenia uwzględniające właściowości fizyczno-optyczne diamentu i na ich podstawie zaproponowano taką formę szlifu brylantowego, która umożliwiła osiągnięcie maksymalnego efektu optycznego zwanego brylancją. Za najbardziej doskonały szlif brylantowy uznano szlif Marcela Tolkowsky’ego.

Szlif brylantowy, czyli forma okrągła diamentu składa się z 58 faset:

w części górnej (koronie) wyróżnia się 33 fasety w tym taflę,

w części dolnej (pawilonie) wyróznia się 23 fasety w tym kolet

Pas oddzielający część górną od dolnej nazywamy rondystą. Stanowi ona ochronę przed uszkodzeniami faset, które zbiegają się ku rondyście.

Brylancja

Odnosi się do efektów świetlnych obserwowanych w diamentach o szlifie brylantowym, czyli brylantach. To przepiękna gra świateł, która polega na odbiciu i załamaniu swiatła na zewnętrznych fasetach i tafli brylantu, ale także w jego wnętrzu. Uzyskanie wewnętrznego ognia brylantu zależy od wielkości kamienia i jakości wykonanego szlifu.

O cenie brylantu decydują cztery kryteria, określane jako 4C. Nazwa tej metetody wywodzi się od początkowych liter angielskich słów:

• carat – masa
• colour – barwa
• clarity – czystość
• cut – szlif

Jednostka masy diamentu jest wyrażona w karatach. 1 karat jest równy 0,2g. Im większy kamień, tym jest bardziej wartościowy. Należy jednak pamiętać, że 4 brylanty o masie 0,25ct nie będą tyle warte co 1 karatowy brylant o tych samych parametrach jakościowych, ponieważ większe kryształy są rzadziej spotykane.

Barwa to jedna z najważniejszych cech diamentu, która decyduje o jego jakości. Pod uwagę brane są jedynie barwy najczęściej występujące w diamentach, w odcieniach od bezbarwnego (najczystsza biel) do żółtego.

Czystość diamentów oceniana jest na podstawie wielkości, ilości oraz rodzaju występujących w kamieniu naturalnych zanieczyszczeń; znamion wewnętrznych i zewnętrznych.

Szlif to ważna cecha jakościowa, która ma bezpośredni wpływ na wygląd brylantu – jego ogień i blask. Jakość szlifu całkowicie wpływa na wizualne piękno brylantu, dlatego ważne jest, aby dokonać precyzyjnych pomiarów i analizy powierzchni diamentu. Szlif brylantowy ocenia się, biorąc pod uwagę proporcje pomiędzy poszczególnymi częściami brylantu, wykończenie szlifu (czyli jakość wypolerowania i powierzchni faset) oraz symetrię kamienia.

Zastosowanie diamentów jest różnorodne. Ze względu na swoją twardość, diamenty stosowane są do produkcji materiałów ściernych, narzędzi tnących i skrawających, które znajdują zastosowanie w medycynie (narzędzia chirurgiczne, stomatologiczne), przemyśle (frezarki, wiertła, piły).

Jednak najbardziej pożądane i doceniane są w jubilerstwie jako najpiękniejszy, drogocenny klejnot, pełen blasku i magii.

Jednak, aby to było możliwe diament należy oszlifować…

Brylant to określenie diamentu oszlifowanego w określony sposób!

Nazwa brylant jest zarezerwowana wyłącznie dla określenia konkretnego szlifu diamentu – okrągłego. Pod nazwą „brylant” kryje się diament o szlifie okrągłym brylantowym.

Szlif brylantowy

Tajemnica niepowtarzalnego blasku diamentów tkwi w efektach świetlnych, które diament zawdzięcza swoim specyficznym właściwościom fizycznym, ale też w dużej mierze właściwej obróbce, czyli szlifowaniu.

Niepowtarzalne doznania wizualne, świetlne refleksy i blask. Te i wiele innych walorów estetycznych, diamenty zawdzięczają pracy szlifierza nadającego kamieniom ich ostateczny kształt. O jakości szlifu brylantowego, decydują kształt, proporcje oraz wykończenie.

W procesie szlifowania diamentów wyróżniamy 5 etapów:

– pierwszy to etap przygotowawczy i najważniejszy, podczas którego surowy diament jest poddawany ocenie i weryfikacji. Określa się przede wszystkim postać i formę kryształu oraz jego barwę i czystość. Dokładne ustalenie tych parametrów ma wpływ na proces szlifowania i późniejszą jakość oszlifowanych diamentów.

– Etap drugi to łupanie kryształu diamentu. Tej czynności poddawane są przeważnie kryształy słabo wykształcone, zdeformowane albo mocno zanieczyszczone. Wymaga to dużej wiedzy i doświadczenia. Chodzi bowiem o taki podział kryształu, aby wyeliminować różnego rodzaju zanieczyszczenia zewnętrzne i wewnętrzne (pęknięcia, znaczące inkluzje, ślady łupliwości), aby części kryształu były jak największe.

– Trzeci etap, to cięcie kryształu. Do cięcia używa się specjalnych pił fosforowo-brązowych.

– Etap czwarty i piaty to właściwy proces szlifowania – formowanie postaci i fasetowanie. Najpierw formuje się rondystę, potem taflę, dalej kolet oraz fasety główne korony i pawilonu. Proces kończy szlifowanie pozostałych faset. Ważne jest też ustalenie kierunków fasetowania, aby był odpowiednio dobrany do pierwotnego kształtu kryształu.

Oprócz szlifu okrągłego brylantowego, diamenty szlifowane są w inne formy, które nazywamy szlifami fantazyjnymi. Najpopularniejsze szlify to: owal, markiza, princessa, łezka, serce, szlif szmaragdowy, cushion. Precyzja wykonania i proporcje szlifów fantazyjnych podlegają tym samym ścisłym zasadom oceny dokonywanej przez rzeczoznawców.

Podsumowując…każdy brylant, to diament, natomiast nie każdy diament to brylant!

Ważne aby wybierać tylko certyfikowane brylanty. Certyfikat daje pewność, że brylant, który wybieramy jest dobrej jakości i pochodzi z pewnego źródła. A oprawiony w pierścionku zaręczynowym ze złota, platyny lub palladu będzie ponadczasowym wyrazem miłości i oddania.